تاثیر خود بنده انگاری بر تنظیم رفتار ارتباطی بین شخصی در آیات و روایات

🚨 هشتاد و هفتمین کرسی ترویجی عرضه و نقد ایده علمی

🔷عنوان «تاثیر خود بنده انگاری بر تنظیم رفتار ارتباطی بین شخصی در آیات و روایات»

🔹ارائه دهنده:
حجت الاسلام و المسلمین دکتر علی کامل رضانیا

🔹ناقد: دکتر مصطفی احمدزاده

🔹دبیر جلسه: جناب آقای اویس استادی

⏰زمان: چهارشنبه 25 تیر 1404، ساعت 10

🏢مکان، دفتر تبلیغات اسلامی، طبقه دوم، اتاق جلسات.

معرفی استاد
حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر علی کامل رضانیا از روحانیان و اساتید حوزه علمیه قم است که در زمینه‌های فقه، اصول و علوم اسلامی فعالیت دارد. ایشان تحصیلات حوزوی خود را در قم گذرانده و از اساتید برجسته این حوزه بهره برده است. علاوه بر تدریس در مراکز حوزوی و دانشگاهی، تألیفاتی نیز در زمینه‌های تخصصی داشته است. اطلاعات دقیق‌تر درباره آثار و سوابق ایشان معمولاً در منابع حوزوی و علمی مرتبط با مراکز آموزشی قم قابل دسترسی است.

معرفی موضوع
خود بنده انگاری به عنوان درک عمیق بندگی خداوند، اساس تنظیم رفتارهای ارتباطی در آموزه‌های اسلامی است. آیات قرآن با تأکید بر کرامت انسان و رابطه عبد و مولی (اسراء:70)، چارچوبی اخلاقی برای تعاملات انسانی ترسیم می‌کنند. روایات معصومین نیز خودبنده‌پنداری را مبنای تواضع، احترام متقابل و اصلاح روابط اجتماعی معرفی می‌نمایند. این نگرش با ایجاد روحیه خدمت‌گزاری و گذشت، تعاملات بین‌فردی را از خودمحوری به دیگرخواهی سوق می‌دهد. آموزه‌هایی مانند حسن خلق، مدارا و رعایت حقوق دیگران در سایه این بینش تقویت می‌شوند. خودبنده‌انگاری با ترویج مسئولیت‌پذیری در قبال همنوع، کیفیت ارتباطات انسانی را ارتقاء می‌بخشد. این دیدگاه الهی با تعدیل غرور و تکبر، بستر مناسبی برای ارتباطات سالم فراهم می‌آورد. در مجموع، خودبنده‌پنداری به عنوان محور تربیت دینی، نقش کلیدی در تنظیم رفتارهای ارتباطی ایفا می‌نماید.

جهت مطالعه بیشتر اینجا کلیک فرمایید.